Şirin Hayvanları ve Bebekleri Görünce Dişlerini Sıkanlardan mısınız? Korkmayın Yamyam Değilsiniz

Bu tesir bilim insanları tarafından fark edildi.

Pyschological Science mecmuasında bu ikinci negatif reaksiyonun denetimden çıkan müspet etkiyi etkisiz hale getirmek-dengelemek için ortaya çıkıyor olabileceğini açıklayan bir araştırma yayımlandı. Yale Üniversitesi’nden araştırma kümesi bu durum için “cute aggression” (sevimli saldırganlığı) terimini üretti ve bunun memnunluk gözyaşı ya da hudut kahkahası da dâhil olmak üzere, negatif ve müspet hislerin bir dizi paradoksal birleşimi olduğu düşünülüyor. Bunlar “çift biçimli ifadeler” olarak biliniyor.

Deneylerinde 109 iştirakçiden komik, sempatik ya da sözsüz hayvanların gösterildiği bir slayt izlerken baloncuklu naylon tutmaları istendi. Araştırmada beklenen, sempatik hayvanlar gösterildiğinde baloncukları patlatmada bir artış olmasıyken, deney sonucunda görüldü ki iştirakçiler başka iki kümeye göre sempatik hayvanları gördüklerinde adeta denetimden çıkarak çok daha fazla baloncuk patlattılar.

Tıpkı tesir bebek fotoğrafları için de geçerli ve sonraki araştırmalar da belirtiyor ki; bebek ne kadar küçük, ne kadar şirin olursa iştirakçilerin yaşadığı hem müspet his, onunla ilgilenmeyi ne kadar çok istediklerini söz etmeleri, hem de saldırganlık hissi, yanaklarını çimdiklemek için şiddetli bir istek duymaları, o kadar büyük oluyor.

Örneğin, iştirakçiler sempatik bir şey görünce sıklıkla “yumruğunu sıkan” bir tip insan olup olmadıklarına karar vermek zorundaydı. Bu sistem araştırmacıların sayısal ölçekle çift biçimli sözler üretmelerini sağladı. Araştırmada daha sonra iştirakçilere bir bebek testi uygulandı ki tekrar daha bebeksi, daha sempatik olanlara en çok şirin saldırganlığı yansısı verildi.

Birebir şirin saldırganlığı tesiri görülmesine karşın, başta en büyük saldırganlığı gösterenler olumlu hislerde da en büyük düşüşü gösterdiler. Yani, en saldırgan yansıyı verenler baskın müspet hislerini en süratli formda etkisiz hale getirebildiler.

Araştırmacılar, negatif duygunun kişideki(katılımcı) anlık düzgün olma halini desteklemek için dizayn edildiğini düşünüyor. Rastgele bir duygusal ani yükseliş-heyecanlanmada önemli oranda bir güç tüketimi kelam konusu, yani beyinlerimiz kendi duygusal karşılıklarını-tepkilerini kendileri düzenleyebiliyor olmak zorunda. Southern Cross University’de bilişsel sinirbilimi alanında kıdemli eğitmen Anna Brooks, duygusal karşılığın gücünü düzenleme yeteneğinin epeyce uyumsal olduğunu ve bunun bizi birtakım şeylere çok fazla güç harcamaktan alıkoyduğunu söylüyor.

Pekala siz de sempatik şeylere karşı tıpkı yansıyı veriyor musunuz?