Fatih Altaylı'nın Suriyeli mültecilere yönelik aşağılayıcı tabirlerine yansılar gelmeye devam ediyor. Yeni Şafak gazetesi müellifi İsmail Kılıçarslan, Fatih Altaylı'nın Suriyelerle ilgili kelamları hakkında dikkat çeken bir yazı kaleme aldı. Kılıçarslan'ın, "Bir sınıf sorunu olarak sevgisizlik" başlıklı yazısı şöyle:
Bakmayın siz Cübbeli’yi falan karşısına alıp yayıla yayıla Allah kitap anlattırdığına. Fatih Altaylı 28 Şubat sürecinin hem cürufu hem de “hık deyicisi”dir. Beşere, o biricik varlığa karşı duyduğu ağır sevgisizlik de bu adamın en besbelli vasfıdır.
28 Şubat’ın karanlık dehlizlerinin medyadaki en karanlık tiplerinden biridir Altaylı. Başörtülüleri “kolundan tuttuğu üzere karakola götürmek” istediğini yazabilmişti asker kıyafeti giymiş darbecilerin postallarını yaladığı periyotta.
Köprünün altından çok sular akınca “sivil, dayanılmaz bir yürek” taklidi yapmaya başladı alışılmış. Lakin bu cinsten “küçük faşistlerin” içlerindeki sevgisizlik bir sınıfsal sorun olarak patlama yapma itiyadındadır. Fırsatını buldukları anda cerahatlerini salıverirler ortaya.
“Bir sınıf sorunu” dedik değil mi? O halde o sınıfın tam ismini verelim: “Küçük faşistler sınıfı.” Kendi varoluşları dışında varoluş tanımayan, kendi cihanları dışındaki kainatlara bütünüyle kapalı, insanı yalnızca insan olduğu için sevmeyi, sevebilmeyi bir türlü başaramayan aptal küçük faşistler sınıfı.
Bu sınıf, hayatın her alanında, her meslek kümesinde çıkar karşımıza. Eğitimli-eğitimsiz, zengin-fakir, genç-yaşlı, kadın-erkek ayırmaksızın varlardır ve korkunçturlar.
94’te yakılıp küle döndürülen köylerin yakılmasını, 98’de asker kıyafeti giymiş darbecilerin yaptığı zulümleri birebir rahatlıkla savunurlar, savunabilirler. “Kendilerinden aşağıda olduklarını düşündükleri” herkes için dileyebildikleri tek şey cehennemdir. “Kendilerinden üstte olduklarını düşündükleri” herkes için kullanabildikleri tek organ dilleridir.
Fatih Altaylı, ekranda “nasıl olsa benden aşağıdalar” diye düşündüğü Suriyeliler için toplumu kin ve nefrete sürüklerken tam da o sınıfsal sorun olan sevgisizliği, tam da hayatı boyunca bir kere bile “yaratılanı güzel gör Yaratan’dan ötürü” diyemeyen o küçük faşisti gördüm. Bir sefer, yalnızca bir sefer “yaratılıştan kaynaklanan bir üstünlüğü olmadığını” düşünse, düşünebilse tahminen de “hoş gör yahu” deyip rahatlatacak bünyeyi. Benimki de laf. 28 Şubat’ta annemizi, bacımızı, eşimizi kolundan tuttuğu üzere karakola götürme fantezisi geliştiren adam, hayat-memat problemi yüzünden ülkemize sığınmak zorunda kalan Suriyeliyi mi ezmeyecek? Olabilir mi bu türlü bir şey? O sevgisizlik adamın yakasını bırakır mı?
Altaylı o günkü sevgisizliği, toplumu kin ve nefrete sevk etmesi yüzünden epey reaksiyon toplamış olmalı ki bugünkü yazısında “inceden bir dönüş” yapmayı deniyor. Acıklı bir teşebbüs.
Ne diyor bakalım yazısında: “Bayramda gidip memleketinde tatil yapabiliyorsan, demek ki senin için tehlikeli değil. Bu bir. Gittiysen kalacaksın. İki, zorunluluktan bu ülkeye sığındıysan başımızın üstünde yerin var lakin bu ülkenin kurallarına uyacaksın. Benim vatandaşıma üstünlük kurmayacaksın, benim vatandaşımın haklarını gasp etmeyeceksin.
Fakat asıl derdim bu süreci yönetenle, yönetenlerle. Senin politik yanılgılarından ötürü ülkeme gelen bu insanlara kendi vatandaşından daha fazla hak tanımayacaksın, bu ülkenin hukuk değilse bile kanun devleti olduğunu, maddelerin herkes için geçerli olduğunu göstereceksin. Vatandaşından esirgediğin hizmeti onlara sağlamayacaksın.”
Elbette bunların tamamı, lakin tamamı palavra. Evvel şu “bayramda gidebiliyorsan” palavrasından başlayalım. Esed, bayram günleri “şehirleri havadan bombalamadığı” palavradan ateşkesler ilan ediyor malum. Tekrar de bayramda memleketine giden Suriyeliler, sözün tam manasıyla “kelle koltukta” gidiyorlar sevdiklerini görmeye çünkü Esed denen pislik, bayram mayram da dinlemeden verdiği kelamı tutmuyor genelde.
Sonra da şu “zorunluluktan bu ülkeye sığındıysan başımızın üstünde yerin var lakin bu ülkenin kurallarına uyacaksın. Benim vatandaşıma üstünlük kurmayacaksın, benim vatandaşımın haklarını gasp etmeyeceksin” sefaletine bakalım. Malum, sığınmacılar türel olarak bu ülkenin kurallarına uymak zorunda değil. Statüleri milletlerarası hukuk tarafından belirleniyor. Uymaları gereken kurallar da. Aslında tam da bu yüzden “son derece kısıtlı bir alanları” da var. Misal kentten şehire müsaade alarak gitmek zorundalar vd. Üstelik sığınmacılar kimsenin hakkını gasp ediyor da değiller. Yamyam işverenlerin tabanına kadar sömürdüğü Türk, Kürt, Suriyeli fakirler kimsenin hakkını gasp etmeye güç yetirebilecek beşerler değiller çünkü. “Evinde toplumsal teminatsız hizmetçi çalıştıran” adamlara bunu anlatabilmek epey güç ancak yeniden de deneyelim. Küçük faşistlerin oluşturduğu cehennem atmosferinde hayatta kalmaya çalışıyorlar yalnızca.
Gelelim üçüncü ve en büyük palavraya: “…bu insanlara kendi vatandaşından daha fazla hak tanımayacaksın, bu ülkenin hukuk değilse bile kanun devleti olduğunu, maddelerin herkes için geçerli olduğunu göstereceksin. Vatandaşından esirgediğin hizmeti onlara sağlamayacaksın.”
“Lafı yuvarlayayım, vatansever taklidi yapayım, suret-i haktan görüneyim, vaziyeti kurtarayım” diye yuvarlanmış, hiçbir yanı, hiçbir sözü, hiçbir harfi gerçek olmayan bir zırıltı, bir palavralar yığını bu cümleler. Tamamı palavra. Başı, ortası, sonu, kökü, gövdesi palavra.
Yerim bitiyor. O halde bir tavsiye ile bitireyim. Sayın Altaylı, bu türlü ince hareketlere başvurmak yerine insan sevmeyi denemelisin. Göreceksin, her şey daha hoş olacak.