Sinemaseverler Bunları Bir Kenara Not Alsın! Usta Direktör Andrey Tarkovski’nin Favorisi Olmayı Başarmış Sinemalar

Böcek toplamak ve incelemek için üç günlük izine çıkan öğretmen Niki Jumpei (Eiji Okada) kırsal alanda bir köye masraf. İncelemeleri esnasında vaktin nasıl geçtiğini anlamayan Niki Jumpei, oradan kalkan son otobüsü kaçırır. Köylüler tarafından geceyi konutlardan birinde geçirebileceği söylenir ve etrafı adeta kumdan duvarlarla kaplı bir meskende tek başına yaşayan bir bayanın konuğu olur. Lakin sabah kalktığında büyük bir sürprizle karşılaşır, meskene inmek için kullandığı ip merdiven yerinde yoktur ve kum dağlarının içine hapsedilmiştir. Niki bir an evvel çukurdan çıkıp yaşadığı kente dönebilmek için var gücüyle çabalasa da bunun hiç kolay olmadığını kısa müddette anlayacaktır.

Mouchette, Fransa’nın kırsal bölümünde yaşayan ve okuldaki arkadaşları tarafından dışlanan 14 yaşında bir kız çocuğudur. Yatalak annesinin öleceği endişesiyle hayatını devam ettirmeye çalışan küçük kız alkolik babasından daima dayak yemektedir. Mouchette, bir gün, bir bekçiyi öldürdüğünü sanan yarım akıllı bir suçluyla karşılaşır.

Persona, sessizliğe gömülen bir bayan ve ona refakat eden bir hemşirenin haikesini anlatıyor. Devrin en beğenilen tiyatro oyuncusu, hoşlar hoşu Elisabeth Vogler, değerli bir piyes sırasında ansızın susar. Şaşkına dönen beşerler ne olup bittiğini anlayabilmek için ellerinden geleni yapsalar da Vogler konuşmamaya devam eder. Son deva olarak bir kliniğe yatırılan bayan burada da dilsizliğine devam eder. Vücudunda tıbbi olarak hiçbir sorun bulunamayan bayan, hekimin tavsiyesiyle gözden uzak bir yazlığa gönderilir. Bu esnada yanında gönderilen kişi genç hemşire Alma'dır. Yazlıkta da Vogler'in ağzını bıçak açmaz. Vogler sustukça Alma konuşur. Alma saatlerce, günlerce kendi öyküsünü anlatır. Sonunda meydana gelen şey ise psikoloji biliminin en değişik hadiselerinden birini oluşturur.

Yedi Samuray, haydutların saldırdığı yoksul bir köyü müdafaaya çalışan samurayların öyküsünü anlatıyor. Usta Samurai Kambei’nin yüreği ve fedakarlığına şahit bir küme köylü ondan daima olarak haydutlardan köylerini muhafazasını isterler. Kambei bu isteği rastgele bir çıkarı olmamasına karşın kabul eder ve birinci olarak kısa müddet sonra müridi olan genç samurai Katsushiro’yu, akabinde da güç kullanmaya meraklı bir samurai olarak görünen, lakin sonradan bir çiftçinin oğlu olduğu ortaya çıkan Kikuchiyo’yu yanına alır.Takımına dört yeni samurai daha ekleyerek köyü savunmaya girişen Kambei köylüler tarafından heyecanla karşılanır,herkesin sevgisini kazanır; bir mühlet sonra onlara kendilerini savunmayı öğretmeye başlar. Bu ortada haydutlar köyün sonlarında dolaşmakta ve yeni akınları için uygun bir vakit kollamaktadırlar…

İç Savaş devrinde bir taraftan otoritesizliğin karmaşası ve baskısı, öbür taraftan da toplumsal ve ekonomik zahmetlerin getirdiği baskılar ortasında sıkışıp kalmış -komşu- iki aileyi anlatır; sinema. Sinemanın odağında kendi atölyesinde – karısıyla birlikte – çömlek yapıp, kentteki pazarda yaptıklarını satan bir adamı görürüz (Genjurô). Pazarda işinin âlâ gidip, çömlekleri çarçabuk satan Genjurô, büyük bir hırsla çömlek yapıp bir an evvel onları satmaya karar verir; onun bu hırsı gitgide önü alınmaz bir açgözlülüğe dönüşecektir. Kazandığı para ve yaptıklarına değer verildiği kanısı bu adamı o denli mecralara akıtır ki…

Kent Işıkları, görme engelli genç bir kızla evsiz bir gencin öyküsünü anlatıyor. Kör bir çiçekçiye aşık olan ve sokaklarda yaşayan güzel niyetli bir serseri, kıza kendisini varlıklı biri olarak tanıtır. Bir milyonerin hayatını kurtarmıştır ve onun kendisine yardım edeceğine güvenmektedir. Adamı ziyaret edip sevdiği kızın gözlerini ameliyat ettirebilecek kadar para ödünç alabileceğini düşünür. Lakin varlıklı beşerler aslında ikiyüzlü bir ömür sürmektedirler. Birçok eleştirmene nazaran bu sinema Charlie Chaplin’in başyapıtı. Sesli sinemanın yeni yayılmaya başladığı bir devirde, bu ihtilali reddederek yeniden sessiz çektiği sinemasında, neredeyse tüm hünerlerini konuşturuyor Chaplin.

Yaban Çilekleri, varoluşsal sıkıntıların irdelendiği yapıtlardan biri. Huysuz ve inatçı profesör Isak Borg hayatta bir başına kalan, yıllarını bakteri bilimine veren 78 yaşında bir fizikçidir. Mezun olduğu Lund Üniversitesi’nden alacağı onur nişanesi için Stokholm’den Lund kentine gerçek yola çıkan profesör, bu seyahat esnasında türlü kabuslar görecektir. Mevte adım adım yaklaştığını hisseden adamın kabuslarında sıkıntılı geçmişi karşısına çıkacaktır. Sinema, İsveç topraklarından çıkan, sinema tarihinin en değerli direktörlerinden biri olan Ingmar Bergman’ın başyapıtlarından biri.

Sinema tarihinin efsanevi direktörlerinden Bunuel, yeniden sıra dışı bir konuyu mercek altına yatırmış. 1958 tarihli “Nazarín” din ve masumiyet çatışkısı üzerine odaklanıyor. Sinemada, güzellik ve hoşluk peşindeki bir rahibin, Meksika’nın fakir bir bölgesindeki tecrübeleri beyazperde'ye aktarılmaktadır. Rahip, kentin ıssız bir köşesinde, hırsızların ve dilencilerin ortasında yaşar. Âlâ niyeti ve temizliği birden fazla vakit öbürleri tarafından kullanılmaktadır. Yalnızca bir sokak bayanı rahibe uygun niyetli yaklaşır. Cannes’da ödül kazanan sinema Bunuel’in de kendi sinemaları ortasında favorilerinden biri. Direktör bir defa daha din, inanç, masumiyet üzere kavramların, 'çiğ süt emmiş' insanoğlunun dünyasındaki yerini tartışıyor. Nazarín, siyah beyaz çekilen bir sinema ve sinema tarihinin kaydadeğer yapıtlarından biri olarak Bunuel koleksiyonunun nadide örneklerinden biri…

1963 yılı üretimi Winter Light sinemasında Bergman evvelki sinemalarında gösterisini yaptığı fakat içinde biriktirerek bir türlü çığa çıkarmadığı öfkesini ve sessiz, çaresiz çığlığını ortaya çıkarır. Bir papazın oğlu olarak Bergman her vakit din içerisinde büyümüştür lakin bu dinî dünyaya büyük bir eleştirisi vardır. Din ve yaradanın olmadığını, hiçliğin mevtle geldiğini bilhassa The Seventh Seal’de lisana getirse de bu hengamesini asıl Winter Light’ta açığa çıkarır. Sinemada karısı mevt olan e artık hayatın boşluğu içerisinde sürüklenen bir papaz ile karşılaşırız. Bu papaz artık inancını da kaybetmiştir ve bu kayıpla bir arada dini ve tanrıyı sorgulamaya başlar. Winter Light ile bir arada babasına isyan eden Bergman kendi niyetlerinin sakin bir manifestosunu hazırlar ve ortaya koyar.

Genç bir taşra papazı, iç karartan Ambricourt köyünün sakinleri tarafından düşmanlık ve güvensizlikle karşılanıyor. Yalnızlıktan ve mide ağrılarından mustarip papaz, tek teselliyi zeki bir adam olan Torcy rahibinde bulur. Papaz lokal şatodaki derin çatışmalara müdahale etmeye çalışır. Kont, kızının mürebbiyesiyle bir münasebet yaşamakta; Kontes ise hâlâ yıllar evvel küçük yaşta ölen oğlunun yasını tutmaktadır. İçi düş kırıklığı ve kızgınlıkla dolu olan kızları ise intihar etmeye niyetlidir. Minimalist direktör Robert Bresson'un en yeterli filmlerindendir.