Özgürlük İçimizde! 40 Yıllık Yasağa Karşı Gelip Futbol Stadyumuna Giren İranlı Bayanlar

1979 yılında gerçekleşen İslam Devrimi'nden beri, İran'da bayanların stadyumlarda futbol maçlarını izlemeleri yasak. Yasağa karşın, bayan futbol taraftarları vazgeçmeyip, stadyumlara girebilmek farklı teknikler denediler. Bunlardan biri de erkek kılığına girmek.

Bu fotoğraf da, Zeinab'ın stadyuma girmeye ve sevdiği oyuncularla fotoğraf çektirmeye çalıştığı vakitlerden.

Zeinab, her hafta sonu cümbüş gayeli futbol oynuyor. İran'da muhtemelen elde edemeyeceği de bir hayali var. Koç olmak.

Zeinab'ın kıssasını fotoğraflayan bayan fotoğrafçı Forough Alaei şunları söyledi: “Bu proje için birinci fotoğrafımı çektiğim vakitleri hatırlıyorum, İran'ın Ulusal Futbol Kadrosu beşinci kere Dünya Kupası'na nitelikli olmuştu. O gece birçok İranlı futbol taraftarı, bunu kutlamak için sokaklarda toplanmıştı.”

“Stadyumlara gidip, futbol maçı izlemeyi seven birçok bayan futbol taraftarı olduğunu öğrendim. Ancak o gece bana bir şeyler çağrıştırdı.”

“İkinci seferde ise İran hükümeti, Tahran'daki kafelerin Dünya Kupası maçlarını televizyonlarda göstermesine müsaade verdi. Bu sayede bayanlar, halka açık yerlerde başka erkeklerle maçları izleyebildi. Bu küçük özgürlük bile bayan toplumumuza memnunluk getirdi.”

“Sonuncusu ise benim için çok etkileyiciydi. Hükümet, ailelerin Azadi stadyumunda yapılan maçı izlemelerine müsaade vermişti. Orada birçok bayanla röportaj yaptım. Farklı toplumsal sınıflardan olan bu bayanların kimileri da Tahran'dan öteki kentlerden gelmişti.”

Bayanlardan biri, ölmeden evvel stadyumun içini görebildiği için çok memnun olduğu söyledi. Maç bitince diğer bir bayan ise, “Belki buraya son gelişimdir, sahayı hissetmek istiyorum.” dedi. İşin enteresan tarafı ise, kimileri futbol hayranı bile değildi. Yalnızca, hayatlarında bir defa de olsa, bir stadyuma girmiş olmak istiyorlardı.”

İki Persepolis taraftarı bayan, Azadi stadyumuna girebilmek için bu formda 5 saatten fazla bekledi.

Alaie'nin aktardıklarına nazaran kapıda beklenen uzun mühlet sonunda, vazifeliler kapıyı açmıştı. “Bu kusursuz anda neredeyse hepimiz memnunluktan ağlıyorduk. Taraftarların yüzündeki tutkuyu görüp, hissedebiliyordum. İşte o an, öyküme Crying For Freedom (Özgürlük İçin Ağlamak) ismini vermeye karar verdim. Farsça'da Azadi sözü, özgürlük manasına geliyor.”

“Yasağın büsbütün kalkması için bayanlar hala savaşıyor.” diyor Alaei. “Bu proje sayesinde yalnızca stadyuma girmekle kalmayıp, birebir vakitte haklarını da seslendiren, kendilerini erkekler olarak gizleyen yürekli hayranları tanıdım. Eşitsizlikle çaba edebilmek için tutuklanma riskine karşı savaştılar. Artık yakın bir arkadaşım olan Zeinab'la tanıştım. Onun futbol ve bayan hakları konusundaki inançlarını ve tutkularını öğrendiğimde çok etkilendim.”

“Bu yüzden kendimi bir erkek kılığına soktum ve çekim yapabilmek için iPhone'umu kullandım.”

Alaei ekliyor: “Çok gergindim. Her an polis tarafından tutuklanabilirdik. Zeinab, benden daha sakindi zira daha fazla deneyimi vardı ve o günden evvel dört kere tutuklanmıştı, ancak benim birinci seferimdi.”

“Düz görünsün diye göğüslerimizi bile sarmak zorunda kaldık. Zeinab bile, bandajları açtığımızda ağlamasını durduramadı. Birinci başta etrafımızdaki adamlara garip geldik ve onlardan biri beni neredeyse tekmeleyecekti. Fakat bizim erkek olmadığımızı fark ettikten sonra, büyük dayanak gösterdiler. Sonra maçın tadını çıkarabildik.”

Umarız, bu bayanların özgürlüklerine ve haklarına kavuşacağı bir gün gelir… ????