Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın’ın hayat kıssası: Daha evvel hiç duymadınız!

Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın, Armağan Çağlayan’ın Youtube kanalına konuk oldu. ‘Gör Beni’ programında özel hayatına dair sorulara karşılık veren Kalın, ailesiyle ilgili ilgi çeken anekdotlar da anlattı.

“Buraya bütün unvanlarımı bir kenara bırakarak geldim” diyen İbrahim Kalın, siyasetle bağlantısına dair soruya akademik hayatın içinden geldiğini söyleyerek karşılık verdi.

İbrahim Kalın, 2004 yılında Türkiye’ye döndüğünde o periyot Başbakanlık misyonunu yürüten Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ile çalışmaya başladığını, 11 yıldır da fiilen devlet misyon icra ettiğini anlattı.

“2004 YILINDA SETA VAKFI’NI KURDUM”

“Siz Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü olmadan evvel de siyasetin içinde miydiniz yoksa evvelden de içindeydiniz de biz mi sizi geç tanıdık” sorusuna İbrahim Kalın’ın karşılığı şu formda:

Ben de arkadaşlarla birlikte SETA Vakfı’nı kurdum o vakit ve yaklaşık 5 yıl da onun genel koordinatörlüğünü yaptım. Aslında niyetim o çalışmayı tamamlayıp tekrar üniversiteye dönmek idi ancak nasip böyleymiş. 2009 yılında Başbakan Başmüşaviri olarak vazifeye başladım. O günden beri de resmi olarak Başbakan Başmüşavirliği, Müsteşar Yardımcılığı, Cumhurbaşkanı Genel Yardımcılığı, Sözcülük vesaire bu türlü devam etti. 11 yıldır fiilen resmi görevdeyim.

KIZLARIM İÇLERİNE SİNEREK TERCİHLERDE BULUNDU

Evliyim, üç kızım var. Okuyorlar. Büyük kızım üniversiteyi bitirdi, avukat. Ortanca kızım Memleketler arası Bağlantılar’ı daha yeni bitirdi. Ufağımız da daha lise 3’te. Kendi yollarını çizdiler. Bizim natürel ki ufak bir yönlendirmemiz olmuştur. İçlerine sinerek o alanları tercih ettikleri için ben de memnunum.

Avukat kızım şu anda diğer bir kurumda çalışıyor. Baro vesaire şeyleri geçti. İstediği vakit tekrar yapabilir.

Hukuk aslında çok büyük bir anadal. Oradan birçok alana gitme imkanınız var. Lakin ben de görüyorum hukuk okuyup sonra mesleğini bırakıp öteki işler yapanları.

Hukuk tahminen biraz güç bir alan lakin birebir tıp üzere, mesleğinizde ilerledikçe yararını her manada gördüğünüz bir meslek. Başta biraz daha sıkıntı. Şişenin dar kısmı biraz daha uzun olur lakin sonra rahatlıyor üzere. Doktorluk da bana o denli geliyor; birinci 10 yıl sahiden çok zahmet çekiyorlar.

“BABAMIN ARDİYESİNDE ÇOK ÇALIŞTIM”

Akademik meslek manasında ailede yalnızca kendisinin okuduğunu anlatan İbrahim Kalın, konut hanımı olan annesini 1986 yılında kaybettiğini söz etti: “Çok genç yaşta kaybettik annemi. Ben daha 13-14 yaşındaydım. Babamı da 2001’de kaybettik. Ondan sonra babamla beraberdik, Alanya’ya gittim ben.”

Babam kabzımaldı. Üreticiden malı alır, İstanbul-Ankara üzere büyük hallere gönderirdi. Sebze-meyve işi yapardı. Ben çok çalıştım babamın ardiyesinde. Çok salatalık, domates taşıdım. Sandıklama deriz ona, sandıklara doldurursunuz onları.

Okuma sevgisini annesinden mi yoksa babasından mı aldığına ait soruya İbrahim Kalın şöyle karşılık verdi:

9-10 yaşlarımdan bahsediyorum. Kalın kalın kitapları anlamazdım ancak bana muazzam bir haz verirdi. Hatırlıyorum, orta 3’teydim. Alanya Lisesi mezunuyum, babam Alanya’da iş yapıyordu. Alanya Lisesi’nin ortaokul 3. sınıfındayım. Küçük bir kütüphanesi vardı okulun. Aristo’nun Organon kitabını almıştım. Hoca da “İbrahim emin misin sen? Bu ağır bir mantık kitabı” demişti. “Hocam ne demek” deyip büyük bir havayla, sükseyle kitabı alıp kan ter içinde anlamaya çalışmıştım. Bende o devirden kalan muazzam bir haz ve zevk oldu.

KIZLARININ SİYASETLE BAĞLANTISI

İbrahim Kalın, kızlarının siyasetle ve devlet işleriyle bağına dair soruya ise şu karşılığı verdi:

Ortanca kızım bayağı ilgili. Memleketler arası İlgiler okudu. Fakat akademik meslek de yapmak istiyor. Arapçasını yeterli bir noktaya getirdikten sonra yüksek lisans ve doktorayı düşünüyor.

“Toplumun kutuplaşmış halinde buraya gelen bütün siyasetçiler daima şunu söylediler: ‘Benim çocuklarım, benim çocuğum olduğunu söylemiyorlar.’ Sizin kızlarınız da o denli mi” formundaki soruya Kalın’dan gelen yanıt şöyle:

Hamdolsun çocuklarım çok erken yaşta edindiler bu terbiyeyi, hali. O yüzden birçok şeyden benim sonradan haberim olur. Falanca yere girmiş, falanca programa katılmış, falanca sertifika programına girmeye hak kazanmış, falanca yurtdışı programına katılıyormuş… Ben bunlardan memnunluk duyuyorum.

ERDOĞAN’IN TALİMATINI ANLATTI

Armağan Çağlayan’ın çalışma süreçlerine ait sorusuna İbrahim Kalın bu tabirlerle yanıt verdi:

Aranması gereken şahıslar prensibine nazaran, muhakkak bir hiyerarşi içerisinde aranır. Gece kaç olursa olsun. Mevzu acilse, müdahale gerekiyorsa, sizin alakanızı gerektiriyorsa gecesine bakılmaz. Kalkarsınız, o bahisle ilgilenirsiniz. Şayet fiziki olarak mümkünse toplantıya gidiyoruz. Lakin o anda ilgili şahıslar farklı yerlerde, o anda çabucak telefon üzerinden bir trafik yürütülür, toplanmak gerekiyorsa toplanılır.

Bu hususta Cumhurbaşkanımızın da iş disiplini sahiden fevkaladedir, çok takdire şayandır. O daima bu türlü söyler: “Önemli bir bahis olduğunda, gece gündüz demeden beni arayacaksınız.” Talimattır bu. Çok acil bir husus olduğunda, gece 2’de, 3’te, 4’te Cumhurbaşkanımızı uyandırdığımız durumlar olmuştur.

BASKETBOL TUTKUSU

Mesela ‘Hiçbir şey düşünmeyeceğim’ dediniz. Ne yaparsınız? Kimisi televizyon seyreder, kimisi müzik dinler, kimisi sinema izler, kimisi bulmaca çözer. Siz ne yapıyorsunuz?

Ben o denli anlarda müzik yaparım. Spor yaparım. Basketbol oynuyorum. Basketbol zihnimi çok rahatlatan bir spor. Uygun de bir grubumuz var. Haftada bir bazen oynuyoruz onlarla. Ankara’da kapalı bir spor salonunda oynuyoruz. Nizami kurallara nazaran sıkı maçlar yapıyoruz. 3 saniyeye – 5 saniyeye kendi ortamızda o kadar uymuyoruz fakat bir rakip olsa o kurallara alışılmış uyarız. Herkes kendi olanın tamamını vererek oynuyor. Kimse yarım el yordamıyla oynamıyor.

Profesyonel basketbolcu arkadaşlar da geliyor. Uzunlar, pivotlar, 2.05-2.10’lar da geliyor. Onların ortasında oynuyoruz. Keyifli. Orada ferdî bir yetenekle kolektif bir yapı içerisinde hareket etmenin ahengini yakalıyorsunuz. Aslında çoklu sporların en hoş tarafı da beşere öğrettiği bu. Sizin ferdî bir yeteneğiniz var; çok düzgün şut atıyorsunuz, çok yeterli rebound alıyorsunuz, çok âlâ zıplıyorsunuz. Lakin onu bir 5’in içerisinde yapmanız gerekiyor.

Bu orkestrayla çalmaya, 3-4 kişilik bir müzik kümesinde müzik yapmaya benziyor. Melodi aşikâr, herkes tıpkı anda tıpkı notaya basıyor, birebir ritmi takip ediyorsunuz ama herkesin notayı basışı, o duyguyu söz hali farklı. Bazen oradan improvizasyona (doğaçlama) geçiyorsunuz. Hafif yolun dışına çıkıp gezinip geri geliyorsunuz.